Jarige mag geen pennen trakteren op school
Jarige mag geen pennen trakteren op school!
–Wat is er gebeurd met het ouderwetse uitdeelfeestje in de klas?
Afgelopen weekend viel mijn oog op een artikel op AD.nl dat me niet losliet. Een meisje van vijf jaar, helemaal blij omdat ze op school mocht trakteren voor haar verjaardag, had leuke pennen meegenomen om uit te delen aan haar klasgenootjes. Geen snoep, geen speelgoed, maar iets praktisch, bruikbaars en volledig verantwoord. Toch kreeg ze van school te horen dat dit niet mocht. Geen traktatie, geen uitdeelmoment. De pennen mochten niet worden gegeven.
En eerlijk? Ik schrok ervan.
Niet omdat ik vind dat pennen het allerleukste zijn om te trakteren, maar omdat dit voorbeeld voor mij symbool staat voor iets groters. Ik hoor het namelijk steeds vaker: scholen die besluiten om het trakteren helemaal af te schaffen. Geen lekkers meer, geen klein speelgoedje, geen persoonlijk momentje voor de jarige. Simpelweg: geen traktaties meer in de klas.
Als moeder én als webshop eigenaar die zich al 13 jaar dagelijks bezighoudt met kinderverjaardagen, weet ik hoeveel waarde er wordt gehecht aan dat ene momentje in de klas. Het moment waarop een kind, met een feesthoedje op en stralende ogen, mag rondlopen met een mandje vol lekkers of kleinigheidjes om uit te delen. Trots, blij, een beetje zenuwachtig soms. Maar altijd met een gevoel van: “Vandaag ben ik écht jarig.”
De jarige in het zonnetje zetten is een traditie die generaties lang mee is gegaan. En nee, het hoeft geen suikeroverload te zijn.
Geen dure uitdeelcadeautjes. Geen traktaties waar de ouders tot middernacht aan zitten te knutselen (al mag dat natuurlijk wel).
Maar het is wel een moment van aandacht, van verbondenheid, van plezier, voor het kind én voor de klas.
Natuurlijk zijn er uitdagingen. Er zijn kinderen met allergieën. Ouders die druk zijn of het financieel moeilijk hebben.
Scholen die balans willen houden en ‘traktatiedruk’ willen voorkomen.
Begrijpelijk. Maar moeten we dan het kind met het badwater weggooien?
Trakteren hoeft niet groots te zijn. Het hoeft niet spectaculair. Het mág juist eenvoudig zijn. Een stukje komkommer in een vrolijk bekertje. Een spekje met een gepersonaliseerd stickertje. Een klein potloodje met een lachend gezichtje. Of gewoon… een pen. Waarom niet?
Wat me het meeste raakt, is dat er steeds minder ruimte lijkt te zijn voor die kleine geluksmomentjes.
De feestelijkheid, het kind-zijn, het samen vieren. Alsof we alles willen reguleren tot het strak en neutraal is, en daardoor juist de magie verliezen.
Ik merk het ook bij mijn klanten: moeders die nog steeds met liefde iets willen meegeven voor die grote dag, maar soms niet meer weten wat wél of niet mag. En ik snap hun verwarring. Iedere school lijkt weer andere regels te hanteren. Wat op school A prima is, mag op school B absoluut niet.
Toch geloof ik erin dat we dit niet helemaal moeten loslaten. Dat we met elkaar kunnen zoeken naar een middenweg. Traktaties die bescheiden zijn, maar toch een feestje maken van de dag. Die geen allergieën triggeren, geen ongelijkheid versterken, maar wél een glimlach op het gezicht van een jarig kind toveren.
Want die glimlach… die is onbetaalbaar.
Liefs,
Manuëla ❤️
